Jarenlang waren open woonruimtes de standaard in het moderne woningontwerp: licht, luchtig en schijnbaar ideaal voor sociale bijeenkomsten. Er is echter een verschuiving gaande. Hoewel de voorkeur voor opzettelijk gescheiden zones binnen een woning niet geheel verdwijnt, groeit deze, gedreven door veranderende levensstijlen en een hernieuwde waardering voor functionele flexibiliteit.
De invloed van de pandemie en het verlangen naar ‘wegruimtes’
De toename van werken op afstand en de toegenomen tijd die thuis wordt doorgebracht tijdens de COVID-19-pandemie hebben de manier waarop mensen omgaan met hun woonruimte fundamenteel veranderd. Ontwerper Melanie Grabarkiewicz merkt op dat huiseigenaren, die tijdens de lockdown speciale ‘wegruimtes’ hebben gecreëerd, zoals thuiskantoren, leeshoekjes of gezellige lounges, nu proberen die scheiding te behouden, zelfs nu het sociale leven normaliseert.
“Huiseigenaren willen nog steeds dat gevoel van verbondenheid: samen zijn in dezelfde algemene ruimte, zelfs als ze verschillende activiteiten ondernemen. Wat verandert is niet het idee van openheid, maar de manier waarop het wordt uitgedrukt.” – Melanie Grabarkiewicz
Dit is geen afwijzing van openheid zelf, maar een herevaluatie van de manier waarop deze wordt bereikt. Mensen verlangen nog steeds naar verbinding, maar willen de mogelijkheid hebben om activiteiten in compartimenten te verdelen, een behoefte die moeilijker te bevredigen is in een volledig open plattegrond.
Van naadloze flow naar doelgerichte samenhang
Interieurontwerper Jeff Andrews bevestigt deze trend en merkt op dat klanten nu prioriteit geven aan indelingen waarbij kamers in elkaar overvloeien terwijl een gevoel van doelgerichtheid en intimiteit behouden blijft. Het doel is niet langer om muren volledig te elimineren, maar om een balans te vinden tussen openheid en gedefinieerde ruimtes. Deze evolutie weerspiegelt een bredere wens naar woningen die zich aanpassen aan meerdere behoeften – werk, ontspanning, entertainment – zonder dat dit ten koste gaat van comfort of functionaliteit.
Drie lay-outtrends die woonruimtes een nieuwe vorm geven
Terwijl huiseigenaren open-planontwerpen heroverwegen, winnen drie verschillende lay-outbenaderingen aan populariteit:
Historisch opnieuw verbeelden
Bij het renoveren van oudere huizen (gebouwd tussen het begin van de 20e eeuw en de jaren zeventig) gaat het vaak om het herbestemmen van bestaande kamers in plaats van het afbreken van muren. Formele eetkamers worden vaak omgebouwd tot kantoren of multifunctionele ruimtes, en toevoegingen worden gebruikt om de doorstroming tussen woonruimtes te verbeteren zonder dat dit ten koste gaat van de structurele definitie.
Subtiele definitie binnen open plannen
Het tijdperk van uitgestrekte, ononderbroken open ruimtes is aan het vervagen. In plaats daarvan gebruiken ontwerpers technieken zoals plafondbehandelingen, strategische meubelarrangementen en karpetten om visuele zones te creëren binnen een open plattegrond. Deze aanpak geeft een gevoel van afgescheidenheid zonder gebieden volledig af te sluiten, waardoor de balans en flow behouden blijven.
Goed gedefinieerde zones met visuele continuïteit
Veel huiseigenaren verlangen tegenwoordig naar woonruimtes met een duidelijk ritme en veelzijdigheid. Wanneer keukens, woonkamers en werkruimtes samenvloeien in één aaneengesloten ruimte, kan het moeilijk zijn om mentaal en emotioneel van versnelling te veranderen. De oplossing? Het creëren van gedefinieerde zones die zich toch verbonden voelen door gedeelde ontwerpelementen. Ingebouwde inbouwelementen, gedeeltelijke wanden of zelfs een centrale drankruimte kunnen functionaliteit overbruggen met behoud van een samenhangende stijl.
De sleutel is het vinden van een balans tussen flow en structuur. De meest succesvolle ontwerpen van vandaag geleiden de beweging op natuurlijke wijze door het huis, waardoor de synergie van de ene ruimte naar de andere behouden blijft.
Conclusie: De verschuiving van puur open wonen weerspiegelt de evoluerende levensstijl en een grotere nadruk op functionele flexibiliteit. Hoewel er open ruimtes zullen blijven, ligt de toekomst van het woningontwerp in het creëren van indelingen die een balans vinden tussen verbinding en opzettelijke scheiding, waardoor huiseigenaren hun leefomgeving kunnen aanpassen aan hun uiteenlopende behoeften.
